مساقات
پنج شنبه, 19 دی 1398 04:58 انجمن مالی اسلامی توحید قرارداد مساقات
مساقات در لغت به معنی آب دادن و یکدیگر را سیراب کردن است و در اصطلاح عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین (مالک) باغی را در اختیار دیگری (باغبان) قرار می‌دهد تا او روی آن باغ فعالیت باغداری کند و محصول را با هم تقسیم کنند.

ماهیت عقد مساقات

عقد مساقات از عقود لازم است و فسخ قرارداد تنها در صورت رضایت طرفین و یا اشتراط حق فسخ در ضمن عقد برای یک یا هر دو طرف قرارداد امکان‌پذیر است.

ارکان عقد مساقات

الف. ایجاب و قبول: عقد مساقات مانند سایر عقود به اعلام اراده و رضایت طرفین عقد بر انعقاد آن نیاز دارد و این اعلام به هر زبان و عملی که باشد صحیح است؛
ب. طرفین عقد: مساقات‌دهنده (مالک) و مساقات‌گیرنده (عامل) باید شرایط عمومی طرفین عقد را دارا باشند که عبارت است از بلوغ و عقل و رشد و اختیار و قصد و عدم حجر به خاطر سفاهت و نیز شرط عدم حجر به خاطر ورشکستگی که فقط در مالک درختان است نه در عامل.
پ. درختان: موضوع عقد مساقات عبارت است از تمامی درختان و گیاهانی که دارای ریشه ثابت می‌باشند؛ بنابراین گیاهانی که هر سال با برداشت میو ه آن‌ها، ریشه‌شان از بین می‌رود و برای سال بعد به کشت دوباره نیاز دارد، نمی‌تواند مورد عقد مساقات واقع گردد.
ت. مدت مساقات: مدت مساقات باید معلوم باشد و درصورتی که آغاز آن را معلوم کنند و پایان آن را موقعی قرار دهند که میوه آن سال به دست آید، صحیح است.
ث. سهم طرفین از محصول: سهم هر یک از طرفین عقد باید موقع انعقاد مساقات به صورت کسری از محصول (مشاع) معین شود و آن تابع توافق طرفین است؛ بنابراین مجهول بودن سهم طرفین، تعیین غیرمشاعی سهم‌ها، اختصاص همه محصول به یکی از طرفین، همگی باعث بطلان عقد مساقات است.
برچسب‌ها
برای ارسال نظر وارد سایت شوید