اوراق مرابحه نوع دوم، همانند نوع اول است. تنها با این تفاوت که در این نوع، نهاد واسط، با انتشار اوراق، وجوه سرمایه‌گذاران را جمع‌آوری نموده و با استفاده از این وجوه و به وکالت از دارندگان اوراق، دارایی مشخصی را از خود بانی به صورت نقد خریداری می‌کند، سپس همان دارایی را با قیمت بالاتری به صورت نسیه به خود او می‌فروشد. وجود این اوراق این امکان را فراهم می‌کند که از یک طرف دولت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی که با کمبود نقدینگی مواجه شده‌اند بتوانند از طریق فروش نقدی و بازخرید نسیه دارایی‌های خود به نقدینگی مورد نظر دست یابند و از طرف دیگر نهادهای مالی و به تبع آن‌ها صاحبان وجوه مازاد از طریق خرید و فروش این اوراق به سود معینی دست یابند، البته این اوراق از منظر فقهی به دلیل وجود شبهه بیع‌العینه محل اشکال می‌باشد.
الگوی عملیاتی و روابط حقوقی این نوع اوراق مرابحه شبیه اوراق مرابحه تأمین مالی است با این تفاوت که در این نوع، بانی و فروشنده دارایی در واقع یک شخصیت حقوقی هستند و اتحاد بین فروشنده دارایی و بانی وجود دارد.