بازار دارایی فکری حلقه مفقود ارتباط صنعت و دانش می‌باشد که در راستای اجرای بند ۲ سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی و دانش‌بنیان شدن اقتصاد و همچنین به منظور تحقق مفاد بند «د» ماده ۱۷ قانون پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران در خرداد ماه سال ۹۳ راه‌اندازی گردید. بازار دارایی فکری را می‌توان سرآغاز یک جهش و حرکت پرشتاب در عرصه تولید علم و رشد اقتصادی کشور دانست.
بازار دارایی فکری فرابورس که از آن با عنوان «بورس ایده» نیز یاد می‌شود، به منظور استفاده از ظرفیت های علمی در جهت پاسخگویی به نیاز بخش های صنعت، کشاورزی و خدمات و در راستای اجرای قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران و در جهت حمایت از حقوق فکری، معنوی و مادی اختراعات و طرح های مالکیت صنعتی شکل گرفت. حضور دارنندگان حقوق مالکیت فکری در بازار دارایی های فکری می تواند ترتیبات لازم جهت تامین منابع مالی لازم برای تجاری سازی و عملیاتی‌کردن اختراعات و طرح ها را از یک سو فراهم آورده و از سوی دیگر پاسخگوی نیازهای صنایعی باشد که به صورت بالقوه به این اختراعات و طرح ها نیاز دارند.
در حال حاضر نقل و انتقالات انواع دارایی‌های فکری شامل انواع اوراق گواهی ثبت اختراع، طرح صنعتی و علائم تجاری از طریق بازار سوم فرابورس ایران صورت می‌پذیرد. روش‌های مختلفی برای معامله دارایی فکری وجود دارد. یک روش برای معامله دارایی‌های فکری در فرابورس بدین صورت است که یک یا چند دارایی فکری شامل اختراع، طرح صنعتی و یا برند در قالب یک شرکت سهامی خاص در بازار فرابورس عرضه شده و سهام این شرکت بصورت بلوکـی و یک‌جا، توسط متقاضیان دارایی‌ فکری مورد نظر از داخل و یا احیانـاً خارج کشور، خریداری می‌شود. روش دیگر این‌که طرح‌ها، اختراعات و اکتشافات، به منزلۀ اوراق بهادار مبتنی ‌بر دارایی فکری تلقی شده و در قالب یک ابزار مالی، در فرابورس قابل عرضه خواهند بود و از این طریق دارایی فکری بصورت دائم و یا بصورت محدود (از لحاظ زمان یا مقدار) واگذار می‌گردد. بعنوان مثال دارندۀ علائم تجاری می‌تواند حق بهره‌برداری از آن را برای مدت معینی به شرکتی خاص واگذار نماید. پس از پایان مدت معین، تمدید قرارداد با شرایط جدید امکان‌پذیر خواهد بود. و یا دارندۀ طرح صنعتی حق بهره‌برداری از طرح خود را به مقدار معینی به دیگری واگذار می‌نماید که در این واگذاری‌های محدود در بلندمدت منافع دارنده‌ی دارایی فکری حفظ می‌شود.